Systeemgericht werken in de hulpverlening heeft zijn wortels in de biologie. Ludwig von Bertalanffy (1901-1972) was een bioloog die, als reactie op het bestaande reductionistische denken de Algemene Systeemtheorie ontwikkelde waarin juist het uitzoomen, om het grotere geheel te zien belangrijk was. Waarin circulair denken (uitgaan van wederzijdse beïnvloeding en de wisselwerking met omgeving) een alternatief werd voor het bestaande lineaire (oorzaak-gevolg) denken.
De Algemene Systeemtheorie bood gezinstherapeuten de ontbrekende theorie om de dynamiek in een familie/systeem te duiden en te werken aan duurzame verandering van destructieve patronen. Uiteraard ontwikkelde deze theorie zich in verschillende stromingen en ontstonden specifieke toepassingen binnen de hulpverlening.
Nog steeds kunnen we veel leren als we naar de natuur kijken. En als we onze omgeving inruilen voor een natuurlijke omgeving, weg van computers, zuurstofarme lokalen en een met je arm vergroeide smartphone. Wat er dan gebeurt? Bepaald gedrag blijkt opvallend hardnekkig, ander gedrag veranderd, je leert meer over jezelf en je komt tot rust. Je ontdekt waar je echt van geniet en wat je belangrijk vindt.
Onder de noemer Buitenpraktijken heeft de Lerende Praktijk daarom nu ook een outdoor aanbod.
